Nederlanders in Frankrijk | Monique Matser - Ruigrok

Villajelena vraagt Nederlanders die in Frankrijk wonen (en werken) naar hun ervaringen en verhalen. En naar hun favoriete wijnen (of andere Frans gerelateerde top 3). De vierde bijdrage in deze serie komt van Monique.

Wie is Monique Matser?

Monique Matser-Ruigrok is 51 jaar en getrouwd met Willem. Ze is moeder van drie kinderen, die inmiddels (bijna) volwassen zijn. De wens om naar Frankrijk te verhuizen was er lang voordat ze in 2002 eindelijk de stap waagden, toen eerdere obstakels uit de weg waren en een kans (een goede baan voor Willem in Frankrijk) zich aandiende.

Dan gaat alles ineens heel snel en voor ze er erg in hebben wonen ze in een heerlijk dorp in Bretagne. Inmiddels is Monique Ruigrok's bulbes à fleurs gestart. Monique: "ik ben er vorig jaar mee begonnen omdat ik vind dat wat er hier in Frankrijk te koop is aan bloembollen beter kan, creatiever. Er zijn zoveel mooiere dingen dan de standaard rode of gele tulp."

Monique in haar tuin in Bretagne

Naar Bretagne

Monique: "Wij wonen sinds 2002 in Frankrijk, in een lief dorp in Bretagne. Er is heel wat aan vooraf gegaan voordat het zover was. Wij wilden al langer weg uit Nederland, we vonden het te vol, en zaten iedere vakantie of lang weekend wel in Frankrijk, de Ardennen was onze favoriete bestemming. We kwamen altijd thuis met een auto vol lekkers en vooral met kleding, die is hier veel goedkoper dan in Nederland en ik had hier veel meer keus in mijn maat. Zo betaalden onze reisjes zichzelf terug. Hier te gaan wonen leek ons erg aantrekkelijk ware het niet dat er met een van onze kinderen een probleem was dus ging het feest niet door.

In 2001 keert zich alles ten goede met kind, maar toen hadden wij ons leven in Nederland zo goed opgebouwd dat we besloten om er toch maar te blijven. Misschien op den duur een vakantiehuis kopen, later als wij gepensioneerd zouden zijn...
Maar dan leest Willem in een vakblad een advertentie, een vacature die prima bij hem past. Het is in Bretagne, een streek in Frankrijk die we geen van beide kennen. Hij krijgt de baan en dan gaat alles snel, heel snel.
Voor de kinderen is het best moeilijk, ze spreken de taal nog niet, maar ze worden goed opgevangen op school.

Eén van de mooiste plekken aan de Bretonse kust: Cap Frehel

We zijn nu 11 jaar verder, en het bevalt nog altijd prima. de twee oudste kinderen studeren inmiddels en de jongste zit op de middelbare school, nog twee jaar en dan gaat ook hij naar de universiteit. We zijn erg goed te spreken over de scholen in Frankrijk, ze zijn erg gericht op de capaciteiten van het kind. We wonen nog steeds in hetzelfde dorp, voor een klein dorp 3000 inwoners zijn er goede voorzieningen en is er een goede verbinding met de stad waar jongste op school zit. We wonen in een fijn huis dat we huren van een nogal temperamentvolle dame, die als je haar eenmaal goed kent een prima mens is, ze verbouwen aardappels en iedere maand krijgen we 20 kilo, is bij de huur inbegrepen. En er is een grote tuin bij, in eerste instantie was het enkel gras, maar daar kwam al snel verandering in. Een deel is nu groentetuin en verder staan er natuurlijk veel bloemen in.

Het vensterbank project met de tulpen: prima reclame!

Dit is één van de bloembakken die wij van het voorjaar in de vensterbank hadden staan, wij hadden verschillende soorten tulpen geplant in bakken en als de ene soort was uitgebloeid werd de bak vervangen door het volgende soort, was een prima reclame, we hebben er veel complimenten over gehad. Deze was de eerste, in maart. De bloemenbusiness is van mij maar mijn man Willem's grootste hobby is toch ook tuinieren; van siertuin tot moestuin.


Het leuke van alles is dat je eigenlijk altijd een beetje vakantie hebt, een half uurtje in de auto en je staat aan de schitterende Bretonse rotskust, de mooie oude steden van Bretagne, ze zijn niet ver. De mooie natuur, de heuvels, de bossen, maar ook de hunebedden, de menhirs, de kleine kerkjes op onverwachte plekken, de vele kastelen, ook dat is Bretagne. Zo ongeveer iedere twee jaar komt de Tour de France door Bretagne en daar doen ze ons een groot plezier mee. De Breton is stug, kijkt de kat uit de boom, maar als je ze eenmaal kent is het goed. Dan zijn ze heel aardig."

Bretonse crèpes, een favoriet van Monique

Monique's Top 3

1
Zoals ik al zei, kleding is hier in Frankrijk vaak van erg goede kwaliteit en verre van duur, heerlijk om kledingzaken af te struinen!
Winkelen is trouwens heel erg leuk in elke Franse stad, heerlijk om door die smalle straatjes te zwerven langs al die verrassende winkeltjes.

2
De typisch Bretonse crepes en galettes, de laatste zijn van boekweitmeel, gevuld met ham en kaas, overheerlijk.

3
De aardappels die hier in de streek worden verbouwd, elke drie jaar wordt het Fete de Pomme de Terre gevierd. De eerste keer dat wij dat meemaakten vroeg ik me toch werkelijk af wat er te vieren valt aan een aardappel, veel dus!